Het aangrijpingspunt waarop de grappen van de, eerst nog wat zoekende, jonge cabaretier kwamen te landen, bestond uit een jongedame op de eerste rij, genaamd Karin. Aanvankelijk leek de enige reden dat zij tot mikpunt was gekozen, het feit dat ze vooraan zat. Nadat ze wat ondervraagd was, zoals cabaretiers dat vaker doen, zat ze er zichtbaar ongemakkelijk bij.
‘Ik zie je denken. Waarom moet ik nou net op de eerste rij zitten,’ klonk het vanaf het podium.
‘Dit wordt een lange avond. Hier was ik al bang voor toen ik zag dat we deze stoelen hadden gekregen,’ fluisterde Karin tegen haar vriendin Jet, die naast haar zat.
Ze waren blanco naar de try-out gegaan van deze, naar ze hadden horen zeggen, veelbelovende komiek en kenden zijn werk nog niet. Door het onderlinge gefluister werd Jet er bij betrokken en ook zij moest een spervuur van vragen beantwoorden en zich op de hak laten nemen. Zoals dat gaat wanneer mensen een situatie niet onder controle hebben, niet goed weten wat ze moeten verwachten en het niet naar hun zin hebben, begonnen beide dames signalen van lichte stress te vertonen. Ze werden rood in de hals en kregen hartkloppingen.
Zouden we de rest van de show met rust gelaten worden?, dachten beiden licht geïrriteerd.
Nadat ze met een paar complimenteuze opmerkingen wat op hun gemak werden gesteld, wist de cabaretier ze allebei samen met de hele zaal hard in de lach te laten schieten, door op komische wijze een paar actualiteiten te behandelen en dit ad-rem te koppelen aan een aantal zaken die Karin en Jet hem hadden verteld over hun leven. Vervolgens raakten ze hevig ontroerd, toen de muzikale kwaliteiten van de theatermaker naar boven kwamen en hij een gevoelig liedje zong, waarmee hij precies de juiste snaar raakte bij Karin door in tedere en poëtische bewoording een couplet te wijden aan haar pasgeboren zoontje Sem. Het liedje werd tegen het eind kunstig omgetoverd tot een echte meezinger, waarbij de hele zaal meerdere keren enthousiast inviel bij het refrein.Meesterlijk hield hij daarna de vrolijke stemming vast en gebruikte dit als basis om de lachspieren van de bezoekers eens echt hard te laten werken, door als een ware stand-up comedian een stroom woordgrappen te maken en voor allen herkenbare situaties op geestige en vaak absurdistische wijze te verbuigen.
Uiteindelijk gingen beide dames dik tevreden en zeer onder de indruk naar huis. Theater, komedie, zang, poëzie en woordgrappen. Ze hadden een heel arsenaal aan verschillende cabaret vormen voorbij zien komen. ‘Wat een meester in zijn vak, nu al!’ zeiden ze tegen elkaar. ‘Een echte ouderwetse en tegelijkertijd vernieuwende conferencier!’
*Dit is een schrijfoefening uit de willekeurige woorden reeks, waarbij het beginwoord en het eindwoord door een willekeurige woorden generator zijn bepaald. In dit geval dus ‘aangrijpingspunt’ en ‘conferencier’. Het was vervolgens de uitdaging om daar een coherent verhaaltje tussen te schrijven.