(Dit is een vervolg op Dimitri deel I )
‘Komt hij nou helemaal naar dit vervallen hostel, om hier te sterven? Het heeft wel iets tragisch.’ Dimitri en Balbatek hielden hun slachtoffer al een tijdje in de gaten en waren hem nu gevolgd naar deze uithoek van de stad. Vanuit de auto hielden ze het hostel waar hij zich bevond in de gaten.
Dimitri vervolgde zijn mijmering: ‘Als hij niet gevlucht was met een deel van het geld, hadden we het er heel misschien nog over kunnen hebben. Even kijken wat hij te weten is gekomen en hem duidelijk maken dat onze zaken toch echt niet zijn zaken zijn, ondanks dat we samen een bedrijf runnen. Dat hij naar de politie ging hadden we af kunnen doen als naïef. Wat smeergeld op de juiste plek en niemand die zich druk maakt.’
‘Precies’, stemde Balbatek in. ‘Daarbij een paar gebroken benen en enkele bedreigde familieleden aan zijn kant en we hadden allemaal onze eigen weg kunnen vervolgen. Het gedoe met dat uitzendbureau had toch z’n beste tijd gehad.’
‘Ik had er overigens nog wel schik in’, ging Balbatek na een tijdje verder. ‘Maar goed, nu moeten we toch iets anders verzinnen. Zoals jouw oom aangaf zijn er vragen gesteld en kan hij niet iedereen bij ons weg houden. De hoofdcommissaris is wat dat betreft een goeie, daar kan je mee samenwerken, maar er zijn ook afdelingen waar ze minder kreukbaar zijn.’
Dimitri leek hem niet gehoord te hebben en bleef intens naar het hostel staren. ’Deze poging om er vandoor te gaan bewijst dat hij ons heeft willen bedriegen. Dat kan ik niet over mijn kant laten gaan. Ik ben degene die mensen bedriegt, niet andersom.’
‘Waar ik van baal is dat we hoorden dat een overijverige agent mijn signatuur heeft doorgegeven aan de opsporingseenheid van de recherche die zich bezighoudt met drugshandel, nog voordat we het dossier konden laten verdwijnen.’ Dit zat Balbatek al een paar dagen niet lekker, want dat kon in de toekomst alsnog problemen veroorzaken. Een reden des te meer om de man in het hostel eens even goed te grazen te nemen.
Ze zagen de uitbater van het hostel de balie zien sluiten en naar het café op de hoek lopen. Een mooie gelegenheid om ongezien langs te wippen.
‘Je hebt gelijk, dat kan inderdaad vervelend worden. Daar moeten we nog maar iets op verzinnen. Laten we nu eerst naar binnen gaan en hem daarbinnen duidelijk maken dat iemand een grote fout heeft begaan.’
Balbatek stapte opgewonden de auto uit. Dit was zijn specialiteit. ‘Ik beuk de deur wel in!’ Als om zijn woorden kracht bij te zetten maakte hij alvast een slaande beweging met de loden pijp die hij in zijn hand had.
Een kwartiertje later stond de enorme Kazach hijgend en zwetend boven het levenloze lichaam van hun voormalige compagnon. Bloed drupte van de loden pijp op zijn schoenen. ‘Zo, die is uitgeschakeld. Hij zal niemand meer iets kunnen vertellen.’
‘Precies’, zei Dimitri zacht terwijl hij een pistool met geluidsdemper uit zijn binnenzak haalde. Hij richtte het wapen op de rug van Balbatek. ‘Net zoals jij.’
*Dit is een schrijfoefening waarbij het beginwoord en het eindwoord door een willekeurige woorden generator zijn bepaald. In dit geval dus ‘komt’ en ‘jij’. Het was vervolgens de uitdaging om daar een coherent verhaaltje tussen te schrijven. Dit tekstje is tegelijkertijd een vervolg geworden op de oefening er voor.