Onaangetast leek zijn reputatie na twee jaar afwezigheid. Hij stond in de onderwereld bekend als El Vengador, oftewel de wreker, maar niemand hier in Amsterdam wist zijn echte naam. Mensen met wie hij samenwerkte noemden hem vaak Ramirez, maar andere spraken weer van Matias of Pablo.
Zijn bijnaam had hij te danken aan de manier waarop hij omging met iedereen die hem had belazerd, of hem op wat voor manier dan ook tekort had gedaan. In het eerste geval wist hij ze altijd te vinden en zodra dit gebeurde was het meestal snel afgelopen, tenzij hij wilde dat het einde langzaam kwam. In het tweede geval werd elk kleinigheidje op een principiële manier met geweld verrekend.
Als familie van Spaanstalige migranten in de Nederlanden, had hij de lage landen uitgekozen als zijn werkgebied voor het doorsluizen van ladingen cocaïne uit Zuid-Amerika richting de mediterrane landen. De hechte migrantengemeenschap was hiervoor de ultieme dekmantel. Hij woonde hier zelf niet officieel en regelde tijdelijke baantjes in de bediening en afwas om zijn heen en weer gereis te rechtvaardigen. Hij verbleef steeds bij andere mensen in zijn netwerk of in goedkope hotels.
Op een dag was El Vengador uit het circuit verdwenen. Twee jaar lang hoorde niemand meer van hem. Sommigen zeiden dat hij genoeg geld verdiend had en het ergens in een zonnig land aan het uitgeven was. Anderen beweerden dat de grond hem toch te heet onder de voeten was geworden, met de constante dreiging van de steeds meer in grote bendes georganiseerde concurrenten en van de politierechercheurs die hem steeds dichter op de hielen zaten.
Toen hij opeens weer zaken deed, zoemde het nieuws rond in de onderwereld. Mythe en werkelijkheid leken ineens door elkaar te lopen. Ondertussen ging El Vengador gewoon weer verder als vanouds en binnen een half jaar was hij wederom een serieuze speler in de drugshandel.
Er waren echter mensen die geprofiteerd hadden van zijn afwezigheid en zij waren niet blij met de terugkeer van deze keiharde rivaal. De manier waarop hij grote delen van de markt in korte tijd weer naar zich toetrok, was als een klap in hun gezicht. Een loopjongen gelieerd aan het Renania Cartel, de bende die nu grote delen van de drugshandel tussen Noord en Zuid-Europa beheerste, werd ingezet om met El Vengador samen te werken en hem een klein beetje te bedriegen. Precies op zo’n manier dat het een onbezonnen actie leek van een jonge opgeschoten hond, die niet wist met wie hij zaken deed. Dit kon ‘de Wreker’ uiteraard niet over zijn kant laten gaan. Hij zou opnieuw zijn reputatie moeten vestigen.
Het Renania Cartel maakte vakkundig een einde aan de loopbaan van El Vengador. Bij zijn laatste poging tot wraak, werd hij in een hinderlaag gelokt en liet hij het leven. Zijn doorzeefde lichaam werd in een lege loods aangetroffen, met daarbij een briefje waarop stond geschreven ‘venganza contra el vengador’. Het laat maar weer zien, dat dit het gevolg is van het leven volgens zulke extreme uitgangspunten.
*Dit is een schrijfoefening uit de willekeurige woorden reeks, waarbij het beginwoord en het eindwoord door een willekeurige woorden generator zijn bepaald. In dit geval dus ‘onaangetast’ en ‘uitgaanspunten’. Het was vervolgens de uitdaging om daar een coherent verhaaltje tussen te schrijven.
Het is een wat zakelijke beschrijving van het ‘verhaal’ van El Vengador geworden. Voor echte verhalen moet het uiteraard iets meer met karakters en dialoog.